Een van de activiteiten die ik op mijn stageplaats faciliteer is emotietekenen. In deze activiteit kiest iedere deelnemer een muzieknummer waardoor hij of zij geraakt wordt. Dit kan zijn omdat de tekst raakt, of dat de melodie erg mooi gevonden wordt. Het kan ook zijn omdat het nummer geassocieerd wordt met een gebeurtenis uit het verleden.
Een gekozen nummer wordt afgespeeld en tijdens het beluisteren wordt er door alle deelnemers een tekening gemaakt. De deelnemers laten zich tijdens het tekenen leiden door de emoties die het nummer bij hen oproept.
Als een nummer is afgelopen stelt de facilitator vragen over het nummer, de tekening en aan de hand van deze antwoorden wordt er doorgevraagd.
Deelnemers worden uitgenodigd om hun gevoel aan te raken. De tekeningen en gesprekken die ontstaan zijn zeer inspirerend en regelmatig komt het voor dat deelnemers daadwerkelijk geëmotioneerd reageren.
Nadat alle deelnemers hun nummer hebben gehoord en iedereen op alle nummers hun creatieve gevoel hebben losgelaten is er een korte pauze. Daarna volgt een ronde met nummers die bij de deelnemers een fijn en blij gevoel oproepen. Dit is een belangrijke ronde om te waarborgen dat alle deelnemers met een veilig en vrij gevoel weer naar huis kunnen gaan.
Ikzelf heb ruim een jaar als deelnemer en als facilitator aan deze activiteit mee gedaan. Ik merkte dat er voor mij een zeer groot verschil is om als deelnemer of als facilitator deel te nemen, ondanks dat ik als facilitator ook ‘gewoon’ mee tekende. Dit kwam denk ik vooral door de rol die ik als facilitator had: voor mij is het waarborgen van een veilig groepsproces erg belangrijk waardoor ik me emotioneel minder liet gaan tijdens het creatieve proces.
Een greep uit tekeningen die in dat jaar zijn ontstaan zijn in de galerij te zien.
Bij emotietekenen is het niet van belang dat de tekeningen van hoge kwaliteit zijn of met veel aandacht getekend worden. Misschien zelfs het tegenovergestelde: de nadruk ligt op het raken van de emotie, waardoor de schroom en het besef dat de tekenvaardigheden misschien beperkt zijn, los gelaten kunnen worden.
Als facilitator heb ik een aantal deelnemers door de tijd heen zien veranderen in hoe zij in het leven staan. Door de gesprekken die ontstaan krijg ik een duidelijk beeld over wat de deelnemers raakt en zie hun groei en herstel door de tijd ontstaan. De deelnemers geven zelf aan dat emotietekenen bij dit herstel een duidelijke factor is omdat ze de gelegenheid krijgen op een creatieve manier bij hun gevoel te komen.